“Bu sefer tam tersini yapıyorum,
alın sandalyeyi en arkadan yapacağım konuşmamı...”
İzmir Bornova’da acemi
birliğindeyim; 1997 yılının nisan ayındayız. Acemiliği atlatıp usta
asker olacağım günü iple çekiyorum… Bu arada İzmir’de kız
kardeşimin düğün merasimi olacak. Karabağlar Türkiye gazetesi
tesislerinde ve nikâhı da Enver Ören Abimiz kıyacak. Ziya Yalçın
Ağabeyimizin oğlu Faruk Efendi ile…
Bütün hazırlıklar tamamlanmış
misafirler yola çıkmış Ege bölgesinden de birçok arkadaş nikâh
merasimi vesilesiyle Enver Abiyi görmek için matbaaya akın
etmişlerdi.
Peki, ben ne
olacaktım?
Askerde idim ve aynı şehirdeki
merasime gidemeyecektim. Oturup dua etmekten başka şansım yoktu.
Birlikten çıkabilme ihtimalim yoktu. Yemin merasiminden önce ve de
hafta içi olmuş bir durum değildi.