"Dayım durup durup bunu
sayıklıyordu: “Ben bu hâllere düşecek adam mıydım
Allah’ım...”
Durup durup “ben bu hâllere
düşecek miydim Allah’ım?” diyor sonra söylediğine de pişman olmuş
gibi “emrine şükür Rabbim” diyerek gözlerinden süzülen yaşları
siliyordu...
Dayımdan söz ediyorum… Şu
anda Maltepe’de bir bakımevinde ve yoğun bakımda yatmakta olan
seksen yaşın üzerindeki dayımdan…
Dayım ki memlekette parmakla
gösterilen bir eşraftandı… Babası da...