“Yengem onu haşlamış yemeğe oturduk. Hâliyle tavuğu yiyeceğimizi düşünüyoruz...” Bir öğretmen emeklisi akrabamız vardı... İstanbul’da görev yapıyordu. Vefat edince cenazesini Gümüşhane’nin Şiran ilçesine götürmüştük. Tarihini de bir yakınımızın askerden dönüş yılı olduğu için unutmuyorum... 2004 yılının baharıydı... İstanbul’dan gittiğimiz için orada misafir kalacaktık. Çünkü çok uzun bir yolculuktu, cenaze götürmüştük. Yorucuydu... O gün rahmetli dayımın evinde misafir olduk. Necmettin dayım da yengem de ikisi de yaşlıydı o zamanlar... Şimdi ikisi de rahmetli oldu... Neyse cenazemizi defnettik. Aileye başsağlığı diledik. Gelen misafirler köyde akrabalar arasında dağıtıldı. Dayımlarda misafir olarak ben varım, benim bacanağım var, bir de babamın amcasının oğlu öğretmen arkadaş vardı Özcan Ağabey... Köye gittik ya biz köyde ne...