Kafamdaki düşünce şuydu. “Yola
çıkarım, nasıl olsa bir araba gelir ve biner Özvatan’a
giderim...”
Başımdan aşağı kaynar sular
döküldü ama yapacak bir şey yoktu. Boynumu büktüm ve eve
gittim.
Akşam oldu. Ercan’ın babası
Cemal Amca gelmişti yine bizi almaya. Fakat ben kesinlikle arabaya
binmeyecektim. Beraber okuduğumuz Hasan Amcam dâhil tüm
arkadaşlarım yalvardı ama ben binmedim arabaya. Onlar binip
Özvatan’a gittiler. Ben bomboş ve soğuk odaya girdim. Yalnız başıma
kalmıştım. Hava...