“Önce Fatiha suresini ardından
namaz surelerini birer birer öğrenmeye başladım...”
“Mahkûma suçu sorulmaz” derler.
Ben de söylemeyeyim ama tutukluluğum ne bir adam öldürmek ne de
herhangi bir adi suç. Gözaltında bulunduğum sürede, benden iki gün
sonra birkaç kişi daha yanıma geldi.
Kılık kıyafetleri, konuşmaları,
hareketleri düzgün kişiler olduğunu gösteriyordu. Ben de ister
istemez suçlarının ne olduğunu sormadım. Neyime gerekti benim? Ben
bir an önce, davamın neticelenmesini bekliyordum.
Mahkûm olan için, dört duvar
arasından başka mekân var mı? Yani, ister istemez o kişilerin
yaptığı sohbetleri dinliyor, vakti geldiğinde kıldığı namazları
seyrediyor; kendimle onları kıyaslıyordum.
Onlarla benim aramda ne fark
olabilirdi ki? Onlar da ben de mümindim. Peki ben niçin dinî
vecibelerimi yerine getirmiyordum? Beni bundan alıkoyan ne
olabilirdi? Evet şimdiye kadar ibadetlerle ilgili hiçbir şey
öğrenmemiş olmamdı… Ama niçin? Niçin...