“Elde ne iyi insanlar varmış”
dedim içimden. Ama bu defa da emlakçıma
borçlanmıştım...
Babamın emlakçı dostunu ziyaretle
başlayan hastane macerası ve sonrasını anlatmaya onun ağzından
devam ediyorum:
“Telefon ettim emlakçı
arkadaşa. Zaten durumumu biliyordu. Sağlığımın iyi çıktığını
ama hastane param olmadığını anlattım.
“Hayri Beyciğim. Biz ne güne
duruyoruz? Hemen geliyorum” dedi.
Birkaç dakika
içinde...