“Büyük oğlum Osman'ın öncülüğünde
vermişlerdi, kendilerine göre iyiliğim için olan
kararı...”
Ben atların duygusunun olduğuna
inanan bir insanım. Hayıt ağacının dibinde ayaklarımı nehre
uzatır, dudağımın köşesine de nehrin yamacından topladığım kamışı
yerleştirirdim. Tayım da benimle beraber uzanırdı, ona yaslanır
gardiyanlıkta yaşadıklarımı anlatırdım.
Dedem seyislik yapmıştır yıllar
boyu. Vefat edince de babama, babamdan sonra da kardeşime geçmişti
bu meslek. Ben de çocukluğumda mandıralarda...