“Ben anneme çok güveniyorum.
Çünkü annem bir şey söylerse mutlaka doğruyu söyler.”
O gün okuldan eve geldiğimde çok
üzgündüm. Ağlamamak için kendimi zor tutuyordum. Beni her zaman
gülerek karşılayan annem böyle üzgün olduğumu görünce telaşlandı:
“Senin neyin var?” diye sordu. Söyleyemedim birden. Annem
omuzlarımdan tuttu. Yere çömeldi. Göz göze geldik. Benim gözlerimde
biriken damlaları görmesini istemiyordum. Başka tarafa baktım. Ama
annem ısrar etti:
-Bana bak bakayım. Neyin
var?
-Bir şeyim yok,
dedim.
-Var anlat, dedi. Sen hiç böyle
değildin. Bugün mutlaka bir şeye üzülmüşsün. Yoksa okulda birisi mi
bir şey dedi?