“Deniz’le biraz daha
konuşup yetim olduğunu öğrenince yüreğimin sızısı daha da
arttı...”
Aradan yirmi yıl geçse de daha
dün gibi hatırlıyorum… 2000’li yılların başıydı. Hatay’ın Narlıca
Beldesi Yolağzı İlkokulunda sınıf öğretmeni olarak görev
yapıyordum.
Teneffüslerin birinde dershaneden
çıkmamış, pencereden bahçede oynayan çocukları izliyordum. Gözüm
başka bir sınıfın öğrencisi Deniz’e takıldı. Deniz Ağlıyordu…
“Acaba neden?” diye kafama takıldı… Hızlı adımlarla bahçeye gittim.
Deniz’e niçin...