“Sana ben bakıyorum tüm varlığın ben ve
evlatlarımın hakkı. Kapı dışındakileri evlat sayma!..”
Bazen hatıralar hatıra geliyor. Duygular coşuyor,
coştukça bu konuyu içeride hapsetmek ıstırap oluyor… Umulur ki
duygularımız hoş görüle… Bize karşı nankörlükler olacaktır elbet.
Asıl marifet alıngan davranıp kendimize acıyıp sefil duruma
düşmemek ve biraz da kabahati kendimizde
arayabilmektir.
Suçu kendimizde aramaktır… Başkalarından
gördüğümüz nankörlüğü bile kabul edemezken kendi yakınlarımızdan
gördüğümüz nankörlükler bizi daha da yıpratmakta…
Yaşadığımız gördüğümüz sayısız nankörlük ve
ihanetlerden ikisi beni çok yaraladı. Birincisi memuriyet sebebiyle
bulunduğum ilçede kasabaya uzak bir köydeydi. Adamın hanımı vefat
etmişti. Oğlu İstanbul’dan geldi. Genel vekâletle babasının her
şeyini sattı, babasını da alıp...