Eski bir araba ile köylere ekmek
dağıtıyorduk. Şoför iyi bir insandı. Beni de çok
severdi.
On bir yaşlarındaydım… O yıllarda
elimiz tuttuğu zaman mutlaka bir işe gider anamıza babamıza yük
olmamaya çalışırdık. Sistem de şimdiki gibi değildi, çocukların
çalışması ve iş bulması da kolaydı… Ben de aileme yardım etmek için
bir fırında çırak olarak çalışmaya başlamıştım.
İşimiz kolay değildi aslında…
Eski bir araba ile köylere ekmek dağıtıyorduk. Şoför iyi bir
insandı. Beni de çok severdi. Hatta taşımakta zorlandığım ekmek
kasalarını bir bahane ile o taşır, küçük yaşımda ağır yükler
altında ezilmemi istemezdi.
Çocuklara acıyan merhamet eden
insan bir başka oluyor. O ve ben, benzer kaderleri yaşayan iki iş
arkadaşı gibiydik. Tamam, o çoluk çocuğuna helalinden ekmek parası
kazanmak için çalışıyordu ben aileme katkıda bulunmak için
çalışıyordum. Ama sonuçta ikimiz de helalinden kazanmak için o
yollarda ömür tüketiyorduk.
Ben fakir olan aileme yük olmamak
için o çocuklarını kimseye muhtaç bırakmamak için sabahın erken
saatlerinden gece geç vakitlere kadar çalışıyorduk.