“Abla samimi söylüyorum, ne
zaman ihtiyaç olursa gel çekinme… Komşuyuz biz...”
Ne zaman havalar soğusa rahmetli
babamla yaşadığım o hatıram akla geliyor... Şimdi o insanlar da
gitti o komşuluklar da kalmadı…
Soğuk karlı bir kış günüydü…
Babam o yıllarda odun kömür satan bir tüccardı. Kömürcü Fahri
derlerdi. Çevrede herkes bilirdi…
Ben de babamın yanında hafta
sonları ve tatillerde takılırdım. Yine bir soğuk kış günüydü… Kar
yağmıştı ama sabahleyin de yağmur çiseliyor ayaz insanın iliklerine
işliyordu…