“Baba bizi annemize
götürsene, onu görmek istiyoruz. Niye bizi annemize
götürmüyorsun?”
Bundan yıllar önce dünyadan ne
kadar da habersizdik.
Zavallı annem hasta yatağında
yatarken bile ne olup bitiğinin farkında değildik... Her zaman
iyimserdim... Olayları kavrayamıyordum. Annem hasta yatıyordu ama
ben pek üzülmüyordum. “Nihayet, hastalık bu, yakında geçer” gibi
geliyordu. En değerli varlığımın bir gün ölüp gideceği aklımın
ucundan geçmiyordu. Buna hiç ihtimal vermiyordum.
Ama acı gerçek benim de karşıma
çıkmıştı. Annemin ölüm haberini aldığımda şaşırdım. İnanmamış boş
gözlerle bakmıştım babamın yüzüne.