“Bu
arada herkes bir tuhaf olmuştu. Birisi yerinden kalkıp dertli
babaya yer vermişti...”
Metrobüs istasyonda durduğunda içeriye binen
yolculardan birinin kulağında telefon vardı. Normalden fazla yüksek
sesle, üzgün ve çaresiz bir kimse olarak karşısındaki kim ise
onunla konuşuyordu. Bir anda herkesin dikkatini çeken tek taraflı
bir konuşma başlamıştı. Aşağı yukarı benzer cümleleri kullanarak
şöyle söylüyordu meçhul muhatabına:
“Abim kurban olayım gece sabaha kadar yoğun bakım servisi önünde bekledim. Gözüme uyku girmedi. Ayakta zor duruyorum. Allah kimsenin başına vermesin abi… Efendim? Hayır abi çocuğun ameliyatına profesör onay verdi. Şu anda havalimanı istikametindeyim. Yurt dışından gelecek ilacı almam lazım. Abim kurban olayım, sen baba yarısısın… Bugüne kadar hep iyiliğini gördüm. Senden rica ediyorum Abi. Abi bana 1280 lira lazım. Bir IBAN göndersem sana abi. He abi… Bana bu parayı gönderebilir misin...
“Abim kurban olayım gece sabaha kadar yoğun bakım servisi önünde bekledim. Gözüme uyku girmedi. Ayakta zor duruyorum. Allah kimsenin başına vermesin abi… Efendim? Hayır abi çocuğun ameliyatına profesör onay verdi. Şu anda havalimanı istikametindeyim. Yurt dışından gelecek ilacı almam lazım. Abim kurban olayım, sen baba yarısısın… Bugüne kadar hep iyiliğini gördüm. Senden rica ediyorum Abi. Abi bana 1280 lira lazım. Bir IBAN göndersem sana abi. He abi… Bana bu parayı gönderebilir misin...