Bir devletin mükemmelliği “yargı bağımsızlığı”ndan
anlaşılır.
Devlet düzenimiz, hukuk devletimiz, canım hukukumuz dünyada
müstesna.
Tabii ki kanun hukuk demek değildir; tabii ki kanun hukuk demek
olmadığı için yüksek mahkemeler, temyiz, oy çokluğu vesaire gibi
müesseseler vardır.
Tabii ki o yüzden yargı esasen sübjektiftir:
Kanunlar, “evrensel” denen kimi ilkeye dayansa dahi, belli bir
dönemin anlayışına uygun oldukları ve bir iktidar gücüyle
çıktıkları için…
Yargı insanları da önyargıları, ideolojileri, ezberleri,
bağlılıklarıyla birer insan olduğu için.
Ülkemizde yargı bağımsızlığı, istiklalin son haddine gelmiş
durumda.
O kadar bağımsızlık var ki, iki mahkeme neredeyse savaşacak!