Dün sabah onların sesiyle uyandım.
Önce rüya görüyorum sandım. Ama ötüşlerini dinledikçe yine geldiklerini anladım ve içimi çocuksu bir sevinç kapladı.
Hiç şaşmıyorlar. Kumrular, her yıl aynı günlerde, İstanbul’da erguvanlar açmaya başlarken geliyorlar.
Onlara öylesine alıştık ki, sanki uzak diyarlara gidip, tekrar eve dönen ailemizin bireyleri gibi oldular.
Bu nedenle ürkütmemek için balkonun kapısını açmıyor ve yavrular uçup gidene kadar bekliyoruz.
Kalkıp baktım. Nitekim balkonda kendileri için hazırladığımız yere yuvalarını yapmaya başlamışlardı bile…