Gazi Mustafa Kemal Paşa, 27 Ocak 1923 günü İzmir Karşıyaka’daki annesinin kabrini ziyaretinde şu konuşmayı yapar:
“Zavallı annem bütün millet için ülkü olan İzmir’in kutsal topraklarına bedenini vermiş bulunuyor.
Arkadaşlar, ölüm, yaratılışın en doğal bir kanunudur. Fakat böyle olmakla beraber bazen ne üzüntü verici görüntüler olur. Burada yatan annem, eziyetin, zorlamanın bütün milleti felakete götüren keyfi idarenin kurbanı olmuştur. Bunu açıklamak için izin verirseniz acı hayatının belli birkaç noktasını sunayım:
★★★
Abdülhamit devrinde idi. 1905 tarihinde mektepten henüz kurmay yüzbaşı olarak çıkmıştım. Hayata ilk adımı atıyordum. Fakat bu adım hayata değil, zindana rastladı. Gerçekten bir gün beni aldılar ve baskı idaresinin zindanına koydular. Orada aylarca kaldım. Annemin bundan ancak hapisten çıktıktan sonra haberi olabildi. Ve derhal beni görmeye koşup İstanbul’a geldi. Fakat orada kendisiyle ancak üç beş gün görüşebildim. Çünkü baskı idaresinin casusları, cellatları tekrar kaldığımız evi sarmış ve beni alıp götürmüşlerdi.
Annem ağlayarak...