Bizim nesilde üç çocuktan az aile nerede ise parmakla sayılacak kadar azdı, doğum kontrolü pek bilinen bir şey değildi ve çocuk ölümlerinin fazlalığı, kadınların genelde ev hanımı olmaları vb. birçok sebep doğurganlığı arttırıyordu. Tabii erkek çocuk sahibi olma arzusu da artışı tetikliyordu.
Çocuk derken geçmişin çocuklarını bugünün çocukları gibi algılamamak lazım. 6. Sınıfa giden kızım daha ocağı açıp kapamayı bilmezken annem 9 yaşında 20 kişilik bir ailenin sofrasını donatma becerisine sahipti. Babam aynı yaşta el kapılarında azap durup çobanlık yapıyordu. Ben bile ilk paramı su, simit, poşet satarak kazanmıştım daha ilkokul çağında iken. Ortaokulla birlikte hem okumuş hem de inşaatlarda çalışmıştım.
Ve çocukluğumda daha okula başlar başlamaz çevremizdeki büyüklerden ilk duyduğumuz sözler “Bu evin geçimini yarın siz sağlayacaksınız!” olurdu.
Bugün çocuğuna o gözle bakan kaç kişi var çevrenizde? Nüfusun %5’ini geçeceğini sanmıyorum.
O nesil bambaşka bir yere savruldu ve...