Türkiye Osmanlıdan beri birbirinden kopuk mahallelerden oluşuyor. Cumhuriyetle birlikte çeşitlilik azaldı ama kopukluk devam etti. Bir tarafta yeni rejimin sahipleri ve diğer tarafta rejimin çizgi dışı gördükleri.
Burada derin analizlere girecek değilim çünkü bunların çoğu bugün anlamsızlaştı.
Bugün Türkiye’de bir 40 yaş üstü ve altı ayrışması söz konusu. Aslında doğru politikalar üretebilsek bu farklılık Türkiye’yi uçurabilir çünkü 40 yaş altı grubun öncelikleri eskilerden oldukça farklı ve çatışmadan daha uzak. Bu kitle için din de etnisite de birinci sırada gelen değerler değil. Fakat siyasilerimizin çoğu bu kitleyi manipüle edebilmek için her yolu deniyor ve maalesef bu kitle içinde önlerine sunulan her yemeği kabul etme eğiliminde olan geniş bir kitle var. Bu da bir umutsuzluk sebebi.
Diğer bir ayrım ise 22 yıllık uzun iktidar döneminde
sosyo-ekonomik olarak ortaya çıktı. Türkiye aslında görece
geçmişten daha fakir ama fakirlik algısı değişmediği için fakirler
kendilerini fakir olarak görmüyor.
Çelişkili bir cümle oldu sanırım; fakir ama fakirliğinin farkında
olmamak, nasıl olabilir ki?
Aslında çok basit benim çocukluğumda fakirlik demek un...