Kadim anlatı insanlığın içinde bulunduğu şiddet sarmalının kökenini Habil ve Kabil’e kadar götürüyor.
Arkeolojik buluntular da bize, insan nüfusunun çok az olduğu dönemlerde bile insanın insana karşı şiddetinin izlerini gösteriyor. Fakat sosyal bir topluluk oluşturan hemen her canlı türünün hemcinslerine karşı az ya da çok şiddet uyguladıklarını doğada görebiliyoruz.
Bize en yakın tür olarak gözüken primatlar arasında da insanlara benzer bir ilişkiler ağı var. Onlarda da çok sert iktidar kavgalarına, grup içi şiddete ve diğer gruplara karşı zorbalığa rastlanabiliyor. Şiddet, grup içinde ise iktidar tesisi ya da iktidarı sürdürebilmek; dışa dönükse daha çok hayatta kalabilmek amaçlı.
Ataerkil canlı türlerinde iktidar değişikliğinin bir soy çatışması ürettiği de sıklıkla görülüyor. Yeni kral eski kralın çocuklarını fırsat bulursa öldürüyor. Maymunlar, Aslanlar ve pek çok yırtıcı hayvanda bu tür davranışlar görebiliyoruz. Dişilerin güçlü olduğu topluluklarda bu tür saldırılar az görülse de onlarda da var. Ve maalesef insanlık bu açıdan çok farklı değil.
Yine vahşi hayvanlar da kendi alanlarını işaretliyor ve bu alana dışarıdan girişlere izin vermek...