Gazi Mustafa Kemal’in, Kocatepe’de böbrek rahatsızlığı başlar. O’na, “İhsaniye’de bir su var, böbrek rahatsızlığına son derece iyi geliyor” denilir. Gazi, o sudan içiyor ve birkaç gün içinde böbrek rahatsızlığından kurtuluyor. Atatürk, o suyu hiç unutmadı. Savaş bittiğinde Kızılay yöneticilerini yanına çağırıyor, Fransızların işlettiği maden suyunu alıyor. Bunun bir şirkete verilip ticaret yapması yerine Kızılay’ın burayı teslim almasını istiyor. Fransız şirketine bütçeden parası ödeniyor ve maden suyu Kızılay’a geçiyor. Onlara, “Siz burayı alın işletin ama ticari işle uğraşmayın, buradan sattığınızla içeride profesyonel olarak çalıştırdığınız insanların ücretlerini ödeyin” diyor.
İşte, o maden suyu, Kızılay’a böyle veriliyor. Her ülkenin Kızılay’ı, Kızılhaç’ı o ülkenin adıyla anılır. Kızılay’a “Türk Kızılay”ı denilir. Maden suyu şişesinin üzerine de “Türk Kızılay”ı yazılır. Ama, gelin görün ki, Kızılay yönetimi, şişedeki etiketten “Türk”ü kaldırdı. Nasıl, kamu kuruluşlarından T.C’ler silindiyse, Kızılay da “Türk” sözcüğünü kaldırdı. Yönetim: Eleştirirler, şimdiki gibi ...