Kar yağarken bir sessizlik oluşur. Buz kristalleri sesi emdiği için oluşan bembeyaz, huzurlu bir sessizlik…
Ramazan ayında da benzer bir durum yaşanıyor sanki. Bu mübarek ayın rahmeti ve bereketi dünya telaşını emiyor. Geriye dipdiri bir sessizlik kalıyor. İşte bu sessizliğin içinde zihinler berraklaşıyor ve insan düşünmeye başlıyor.
Belki mütefekkir olmaya herkesin gücü yetmiyor. Ama rahmet yağmurlarını sele dönüştüren bu iklimde, en azından müteşekkir olabiliriz diye teselli oluyoruz.
Tövbeye muhtaç müminlerin tesellisi, Allah'ın sonsuz rahmetinin tecellisi olan bu mübarek ayda şükrümüzü eda etmek için yapabileceğimiz bir sürü şey var. Ve bunların hiçbiri maddi imkânlarla ilgili değil. Çünkü iyiliğin değerini maddiyat belirlemez.
Kimisi yüzlerce kişiye iftar daveti verir. Kimisi bir garibin eline birkaç hurma sıkıştırır. Kimisi de teravih sonrası kitap dağıtır. Yeter ki bu yapılan iş gösterişten uzak olsun ve dua almaktan başka bir beklenti olmasın.