Yllar önce rahmetli Oktay Sinanolu’nu bir konferansa davet etmek için Amerika’da ziyaret etmitik. Evine gittiimizde ei hocann evde olmadn söyledi. Hâlbuki randevulamtk. Biz ne yapacamz düünürken ei olan hanmefendi, “Merak etmeyin, imdi çkar buluruz” dedi.Birlikte çktk ve evin yaknndaki bir restorana gittik. Gittii birkaç mekândan birisiymi. Oktay Hoca bir masaya oturmu tek bana kitap okuyordu. Önce konferans davetiyesini ilettik, sonra da konferans dergisi için bir röportaj yaptk.Yazp çizen birisi olduum için Türkçemin iyi olduunu düündüler ve röportaj sorularn bana sordurdular. lk soruyla baladm. Ama daha ilk cümlemin sonuna soru iareti koyamadan, Oktay Hoca elini masann üzerine koyup “Düzgün konu!” dedi.“Bir saygszlk ettim herhâlde” diye düünüp soruya yeniden baladm. Ama yine cümlenin sonuna ulaamadan hoca...