Sevgili Kılıçdaroğlu'nu şöyle ağız dolusu
gülerken veya ağlarken hiç görmedim. Şayet görseydim ben de güler,
ben de ağlardım!..
O derece etkilenirdim.
Lakin intihar etseydi etkileneceğimi hiç
sanmıyorum... Bilemiyorum; belki de intiharına
inanmadığımdandır.
Zira Kılıçdaroğlu'nun intihar etmesi, kedimiz Sokrat'ın (Çocuklar
adını böyle koymuşlar, hikâyesi bahsi diğer) ağaca çıkıp intihar
etmesinden daha düşük ihtimal. (Kedilerin intihar etmeyeceğinden
değil sadece, bizim Sokrat çok şükür ağaca tırmanmaya bile
üşenir.)
Hayır, "Kılıçdaroğlu'nun intiharı" durduk yere
aklıma gelmedi.
"Artık sevgi kazansın istiyorum. Ülkemizin iyileşmeye, helalleşmeye
ihtiyacı var. Helalleşmek geçmişi değiştirmez ama geleceğimizi
kurtarır....