Bugünkü yazı yolcuğumuz biraz kısa olacak. Çünkü dün gece
gördüğüm rüyanın etkisinden hala kurtulabilmiş değilim.
Dehşetti.
Allah düşmanımın başına vermesin.
Ne mi gördüm?
Aslında rüya anlatmayı da dinlemeyi de hiç sevmem ama belki anlata
anlata etkisinden kurtulurum, ne bileyim…
Dün gece her zamanki gibi sahurumu yaptım, sabah namazından sonra
da yattım.
Aha yine tüylerim diken diken oldu. Gerçekten dehşetti. Böyle rüya
olmaz olsun.
Hayır, ortada “bilinçaltı”lık bir durum yoktu.
Zira rüyada gördüğümle alakalı herhangi bir mevzuyu gün boyu
konuşmadım.
Rüyamda son derece alakasız konular düşünmüştüm.
Mesela, toplumsal barış adına ne yapılabilir diye aklımdan
geçirdim. Sözgelimi Soner Yalçın'ın papyonunu Cübbeli
Ahmet taksa, Cübbeli Ahmet'in de cübbesini Soner Yalçın giyse
diye hayal ettim. Lakin üzerinde durmadım, güldüm geçtim.
Hülasa, bilinçaltımda herhangi bir sorun yoktu.
Bir iki filme baktım, ne ki ikisini de yarıda bıraktım, birkaç
öyküye de göz gezdirdim. Ama hepsi de kasvetten uzak, neşeli
şeylerdi.
Yaklaşık otuz yıl evvel okuduğumda acayip etkilendiğim Franz
Kafka'nın “Dönüşüm”ünü okusaydım hadi neyse.
Mezkur öykünün kahramanı Gregor Samsa bir sabah
uyandığında kendisini dev bir böceğe dönüşmüş olarak bulur ya
yatağında, ben de o misal, kendimi rüyamda “dönüşüme” uğramış
olarak buldum.
Dehşet dediğim de buydu zaten.