Geçmişte çalar saat ya da akıllı telefon bulunmadığı için oruç tutanları sahura kaldırmanın pratik yoluydu davul çalmak ve mâni söylemekti.
Hatta geçmişte bazı köylerde davul olmadığı için teneke çalınırdı. Maksat uyuyanları sahura kaldırmaktı.
Hele de herkesin oruç tuttuğu ve mimâri yapının müsait olduğu dönemlerde Ramazan davulu ve söylenen mâniler tatlı ve hoş bir geleneğe dönüşmüştür.
Ramazan davulu ve mâniler kültürümüzün bir parçası Ramazan ayının da sembolü olmuştur.
Bu geleneğin yaşatılmasını, bir kültür varlığını koruma olarak görürüm ve takdir ederim.
Bazı belediyelerimizin Ramazan davulcularını özel eğitime tabi tutarak bu kültürü yaşatmalarını da alkışlarım.