Ne güzel fikirdi. Memleket uzun uykusundan uyanacak, bir
parantezi kapatacaktı. Bir yandan “askeri
vesayet” bitirilecek, öte yandan Avrupa Birliği’ne girilecek.
Dışlandığı söylenen mütedeyyin kesimler Cumhuriyete kazandırılacak,
memleket“normalleşecekti”.
Ulus-devlet kurma adına sırt çevrilen tarihi mirasa sahip
çıkılacaktı. Mazlumların gözü eskisi gibi yine payitahta
dönecekti.
Her anlaşmazlıkta, anlaşmazlığın bütün taraflarıyla
konuşabilen “ağabey- devlet”olacaktık.
Bu denli saygı duyulan bir ülkenin de komşularıyla sorunları
sıfırlanacaktı.
Paradan sıfır atılınca ekonomi güçlenmişti, komşularla da sorunlar
ortadan kalkacaktı.
Bunların hepsini yapmak kolaydı. Çözüm o kadar basitti ki. Alt
tarafı Cumhuriyetin kuruluşundaki temel hatalar terk edilecekti.
Senelerce ince ince işlenmiş bir entelektüel, siyasi projeleri
vardı. Onlara fırsat verilmemişti.
Sonunda fırsatı ele geçirdiler. Her şey düğün bayram
ilerlemekteydi.