Tabiat Arapça bir kelime. Tb’ kökünden geliyor ve Doğan Sözlük’e göre, tabi’a(t) olarak “Hilkatin eseri olan her şey, yaratılmış şeylerin tamamı, kâinatın bütünü, kâinat; maddî âlem; 3. Yaratılmış olan şeyler arasındaki âhenk ve düzen, ilâhî nizam; yaratılmış şeylerde mevcut olan kuvvet; bir cismin mahiyeti, temel vasıfları, değişmez temel hususiyetleri; doğuştan taşınan karakter, seciye, mizaç, yaratılış; âdet, huy, itiyat, alışkanlık, görenek; zerâfet, naziklik; incelik; insan elinin değmediği yerler, şehir dışı yerler, kır kesimi ” anlamlarını taşıyor.
Doğan Sözlük, tabiatın uydurukçası olan doğa kelimesine de yer vermiş. Doğ kökünden uydurulan doğanın anlamı ise Gülensoy Sözlüğü’ne göre mizaç ve tabiat demek. Anlamının açıklamasını uydurulduğu kelimeye borçlu olan doğanın lafız, mana, mecaz, temsil ve ima yönünden tabiat kelimesinin yerini tutmayacağı aşikardır. Ancak, uydurulması Doğan Sözlükteki mezkur atıfla, asliyet...