Mukâtil b. Süleyman (v. 150 h), Kur’an kelimesi olması esasında sırrı şu dört manada tefsir eder:
1. Soğuk / şiddetli soğuk (Âl-i İmran, 3:117; Fussilet 41:16),
2. Zenb / Günah üzerinde ısrar; yani onu sürdürüp devam ettirmek (Âl-i İmran 3:135; Vâkıa 56:46; Nuh 71:7),
3. Sayha, bağırtı / çığlık (Zâriyât 51:29),
4. Koparma, parçalama, kesme (Bakara 2:260).
Kelimenin bu anlamlarını da gözeten el-İsfahanî ise, sırrın “Bir suça, günaha (karşı) kendini düğümleme, kendini sıkı sıkıya bağlama ve ondan kopmaktan imtina etme, sakınma, uzak durma veya kopmayı reddetme” manasını...