İslam’ın en büyük edebiyatçılarının (ki, edebiyat şiir demektir) sözlerini sembollerle, mecazlarla, istiarelerle, kinayelerle... iletmeleri, söz ve amel arasındaki bu doğrusal ilişkiden kaynaklanıyor olasa gerektir. Zira şair, açıklaması ancak müstakil birkaç kitapla mümkün olabilecek beyitlerini, kelimelerin özünün de özüne inerek söyler.
Mutasavvıf şairlerin sürekli olarak zahir ulemasının hedef tahtasında yer almalarının sebebi de mezkur ilişkiden besleniyor gerektir.