Önceki yazımı, “Tanpınar’a gelince” diyerek bitirmiştim. Sezai Karakoç’un “Bozgunda bir fetih düşü” kuran adam olarak nitelediği Yahya Kemal’in, önceki yazımızda ana hatlarıyla zikrettiğimiz medeniyet anlayışında Avrupa medeniyetiyle ilgi ve ilişki düzeyini belirlemek oldukça zordur, çünkü mesele benzer birçok konuda olduğu gibi cesaretli bir hüküm vermeye dayanınca Yahya Kemal’i orada bulmak zorlaşır.
Yahya Kemal’in öğrencisi Tanpınar’ın (v. 1962) bu konudaki duruşu hocasınınkinden çok daha nettir. Onun, bugüne kadar aynı muhteva ve yetkinlikte bir benzeri yazılmamış olan On Dokuzuncu Asır Türk Edebiyatı Tarihi söz konusu duruşu hakkında tek başına delil olarak kullanılabilecek bir ibret levhasıdır. (Dergâh Yayınları, İstanbul 2012)
Yine bu bağlamda Orhan Okay’ın Tanpınar’la ilgili kitabındaki Ankara’da...