LGBT dayatması, insanı kendi vasatının altına indirmeye yönelik bir sapıklık / sapkınlık eyleminden ibaret olmadığı gibi, sonuç itibariyle toplumsal yaşayıştaki cinsiyet dengesini bozmaya yönelik bir teşebbüsten de ibaret değil.
Giderek dijitalleşen iletişimin, insanın insanca davranışlarını tahrip ettiği; insanı ekran bağımlılığı içinde sosyal hayatın dışına ittiği, yüz yüze ilişkileri ortadan kaldırarak insanı yalnızlaştırdığı ve dolayısıyla onu salt kendi bunalımlarını, hırslarını, arzularını, saplantılarını derinleştiren bir aşırı bencillik içinde bunalım-severliğin bataklığına sevk ettiği bir ortamda yaşamaya zorlandığımız kadar, bunları sessiz bir kabul, tepkisiz bir seyir içinde, hak edilmiş bir zillet olarak kanıksayıp kabullenmeye zorlanıyoruz.
Bunun adı LGBT sapkınlığı, özgürlükçülük, teknolojik güce teslimiyet, sanalcılık, kültürel aşkınlık, dünya vatandaşlığı...