Anayasasındaki kayıtla Türkiye Cumhuriyeti üniter yapıya sahip, demokratik, laik ve sosyal bir hukuk devletidir.
Türkiye Cumhuriyeti’ne tabi bir ferdin devletin bütünlüğünü istememesi ve onu korumaması muhaldir. Çünkü fertten topluma ulaşan yaşayışın bir devlet çatısı altında sürmesi zorunludur. Aksi halde o toplum başka toplumların boyunduruğu altında yaşamaya mecbur olur ve milli varlığını da koruyamaz.
Demokrasi ve laiklik ise devlet tarafından benimseniş olması bakımından toplumu bağlar. Batılı bir dayatma olması nedeniyle demokrasiyi sevmeyen ve laik olmayan fertlerin, -devletin bekasına zarar vermemek kaydıyla- her iki konuda da yeni bir arayışta bulunmaları normaldir. Çünkü bunlarla neticede yönetim sisteminin daha da iyileştirilmesi amaçlanmaktadır ve bugün itibariyle başarılı görünen sair müesses nizamlarda bile daima daha iyiye yönelik arayışların olduğu malumdur. Ama son tahlilde ülkemizde yapılan her siyasi seçimde demokratik, laik devleti yönetecek olanları seçiyoruz.
Diğer bir söyleyişle fertler olarak kendi inanç ya da dünya görüşümüze sahip veya yakın birilerini seçiyor olsak da neticede demokratik ve laik yönetimi sürdürecek olan birilerini...