İbnü’l Arabî tefekkürünün kapalılığı ve ondaki ilgili lafız ve manaların doğru açılabilmesi için bir bilenden yardım alınması konusunda genel bir kanaat vardır.
Bu kanaat, Kur’an ve Hadis esaslı işârî tefsirlerde, açılan mananın sürekli kendi üstüne kapanmak suretiyle yeniden açılmaya açık durması bakımından doğru olmakla birlikte, tasavvuf ilmini Kur’an ve Sünnet ile sınırlandıran tefekkür edebi bakımından doğru değildir.
Zira, İbnü’l-Arabî tefekkürü özelinde Sadreddin Konevî, Davûd el-Kayserî, daha orta zamandan Abdülvehhâb eş-Şa’rânî, kendi zamanımızdan Ahmed Avni Konuk’un ilgili şerhlerden de anlaşılacağı üzere, hazretin tefekküründeki hareket noktasının Kur’an ve Sünnet olmasıyla, bu ikisinin bilinme kabiliyetine göre bir bilinmezliğin söz konusu olmayacağı...