“Erdoğan neyi başardı?” sorusunun cevabını bulmak için, onun sözlerine ve eylemlerine bakmanıza gerek yok.
Kahırları ekrandaki ölü-balık yüzlerini daha da soldurmuş olan muhalefet liderlerinin şirazesi kaymış dillerine bakın!
Kelimeleri çürük domates gibi kokan, gözlerini pörsümüş patatesler gibi belerterek Çengelköy hıyarlarına fiyat mersiyesi yazan, ekonominin gidişatını yeni yedikleri iyi bir armudun fiyatından okuyan… İttihatçı artıklarının yazdıklarına bakın!
Bunlar Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın eliyle memleket ve millet yararına hangi yeni iyiliklerin, güzelliklerin tahakkuk ettiğini anlamanız için yeterli gelecektir.
Hâlâ yetmez diyorsanız:
Erdoğan’ın uçağına binebilmek için birbirlerinin başlarına basan; ekranlarda iktidar güzellemesi yaparak görünürlük ve itibar kazanmak için çok değil daha birkaç yıl öncesine kadar kuruyan dilleri doymak bilmeyen boğazlarına kaçan; yeniden milletvekili yapılmadılar, batırmak üzere oldukları medya birimlerinden kovuldular diye vertigoya maruz kalıp yengeçler gibi yürümeye başlayan; iki kenef kapısı arasında CHP elemanlarıyla çektirdikleri hatıra fotoğrafından ikbal ve şeref devşireceklerini uman… Karar’ın (eski Taraf’ın) ve sair muhalif medyanın kalemli tetikçilerine, felaket tellallarına, müfterilerine, münkirlerine, sahtekârlarına, yüzsüzlerine, döneklerine de bir bakın!
“Neden böyledir bunlar?” sorusuna cevap aradığınızda ise bakacağınız yer, bugünkü muhalefet anlayışını kurumlaştıran zihniyet olacaktır.
CHP Grup Başkan Vekili Altay’ın “Bu hükümet dünyanın en iyi işini de yapsa alkışlamayız” sözü, tek dereceli, açık oy-gizli tasnif yöntemli seçimlerden sonra 1950’de yapılan ilk güdümsüz seçimde DP karşısında halk tarafından kokuşmuş lahmacun hamuruna döndürülen CHP elemanlarının, DP iktidarlı meclisin ilk oturumlarında kızgınlıktan köpürmüş ağızlarıyla söyledikleri cümlenin 2017 yılındaki tekrarından ibarettir.