Önceki yazımızı, “Kendi hakikatlerine uygun olarak yaşatıldığımız yerin adıdır dünya! Onun bize rağmen / bizden müstağni olarak sürüp giden varlığında belli bir müddetle ve ona rağm edilmiş olarak yer tutarız” diyerek bitirmiştik.
Âlemle ilgili doğru bir tasavvura ulaşmadan, hem dünyada mukim olan kendimizle hem de hayatın mülk, iktidar ve adalet üzerine kurulmuş olması nedeniyle Allah ve –en geniş anlamıyla– varlıkla ilişkilerimizi doğru kuramayız.
İnsan fıtratı nedeniyle cahil ve aynı nedenle medenî bir varlıktır.
Cehalet ve medenilik arasında ise ilahî (vahyî), kesbî ve sınâî bilgi bulunur.
İfade zorunluluğuyla yaptığımız bu sırlamanın gerçekte bir hükmü yoktur;...