Arapça ‘rf kökünden gelen irfan bilme, anlayış, pratik/örfi usul ve bilgi demektir. Felsefeyi de içine alan düşüme tarzlarına mahsus kadim bir ekol/yol olması bakımından, irfanın bu esastaki manası ise, insanı da kapsayan âlemin hakikatlerini keşfetmede, sadece akılla ve istidlalle yetinmeyip, bilgiyi rûhî tekâmül ve dolayısıyla zevk ile elde etme yoludur. Diğer bir ifadeyle ilim/bilim aklın inşirahıyken, irfan aklın da emrinde olduğu kalbin inşirahıdır.
Peygamberler coğrafi planda bugünkü Güneydoğu Anadolu, Mısır ve Güney Arabistan üçgeninden seçilmişken, irfan ehli için bir had çizilmemiştir. Çin tefekküründen, Kızılderili bilgeliğine... yeryüzünün tamamı irfan için açık sayılmıştır.
Bu yaygınlığın tipik örneklerinden biri Tradisyonalizm’dir. Bizde sünnetilik, gelenekselcilik olarak bilinen Tradisyonalizm, Japon diyarından başlayıp, Hint, İslam ve Avrupa tefekkürlerini de içine çekerek Batı’da temerküz eden bir irfan hareketidir ve bugün itibariyle de bir grup Batılı...