Bir ülke düşünün, ekonomiden eğitime, üretimden dış politikaya kadar bütün alanlarda ağır problemler yaşıyor. Bunları çözmek ve üstesinden gelmek yerine de güç kavgasının şehvetine esir olmuş, gidiyor. Yıllar geçiyor, fırsatlar kaçıyor ve sonunda elde iktidarı asla bırakmamaktan başka hedef kalmıyor. Ülkenin gerçek ve can yakıcı problemleri iktidar mücadelesinin gölgesinde unutuluyor.
Unutuldukça derinleşiyor, derinleştikçe unutuluyor.
Böylesine büyük potansiyeli olan bir ülkenin hala ekonomik kriz, yoksulluk, ağır gelir dağılımı adaletsizliği yaşaması akıl almaz ama bu şartlarda akıl bunu da alıyor. Siyaset, kalkınmaya, refaha, demokrasiyi geliştirmeye, eğitime, hukuka, üretime mesai harcayacağına enerjisini gücü elde tutmaya sevkettikçe tablo daha da umutsuz hale geliyor.
Büyük imkanlar üzerine oturan koskoca bir ülke böylece hergün daha azıyla yetinmeye razı oluyor…
Dünya gelişirken, ticaret hacmi büyürken, dolaşımdaki para geometrik artarken küresel pastadan aldığmız pay düştükçe düşüyor. Birkaç yıl önce arkamızda olan ülkeler alıp başını gidiyor. Biz büyük laflarla, iddialı sözlerle, mangalda kül bırakmayan sloganlarla kendimizi avuturken dünya...