Fikir hürriyeti arazisi adım adım kamulaştırılırken…

Her gözaltı ya da her tutuklamayla sadece hukuk devletine bir fiske daha vurulmuş olmuyor, her hamleyle ifade hürriyetinin arazisi biraz daha kamulaştırılıyor. Alan daralıyor, atmosferde oksijen azalıyor. “Az konuş… daha az konuş” derken geliyoruz “Hiç konuşma, otur oturduğun yerde” noktasına. Sene 2025, gelinen noktaya bakın.

Demokrasi, evvela muhalif seslerin özgürce varlığı ve iktidarın sınırsızca eleştirisi demektir. Eleştiri tek başına bir haktır ve birçokları için de toplum namına taşınan bir sorumluluktur. Hukuk önünde haklı veya haksız eleştiri diye bir kategori yoktur. İktidar da muhalefet serbestçe eleştirilir ve onların doğruları asla bir norm değildir. İktidarın devleti yönetiyor olması da eleştiriye karşı koruma zırhı sağlamaz; kaldı ki bizatihi devlet de her şekilde eleştirilebilir.

Eleştiri rahatsızlık doğurabilir. Elbette rahatsızlık doğuracak… Çoğu kez rahatsızlık doğurmayan görüşler zaten eleştiri olamaz.

Devletin veya iktidarın yahut ikisinin birden; herşeyi sokaktaki insandan, muhalefetten, bir uzmandan, bir akademisyenden, bir düşünce insanından, bir gazeteciden ya da bir eski politikacıdan daha iyi...