Yürekleri sarmış dünya ahı. Hasta beklese de sabahı, şeytan beklemiyor günahı. Dünya yolumuzu biçti, dünyalık ruhumuzu içti. Dünyaya geldik gidiyoruz, kalan yok. Toprağa düşünce de dalıp çıkan yok!... Kendini o kadar da çok önemli zannetme, nicesi öyle vardı ki bugün hatırlayanı yok. Sanma ki sen gidince kıyamet kopacak. Senin için nasıl bensiz olunuyorsa, gün gelecek benim için de sensiz/de olacak. Allah yanımızdan uzaklaşanların yerini dolduracak. Din yerine dünya diyenlere dünya dar. Tükenmez çareler; iman varsa, imkân da var!
Böbürlenme insanoğlu, ha sen, ha bir yaprak. Gelişin bir damla su, gidişin bir avuç toprak.. İki parmağının ucunu gözüne koy. Bir şey görebiliyor musun dünyadan? Uyan artık gaflet denilen rüyadan!
Dünya çileli iki kapılı bir handır. Sabır et her çile kendi başına bir imtihandır. Dünya hırsı büyüdü, ahlak çürüdü. Bir ölünün mezar taşında “Dünya güzel bir sofraydı. Peşin peşin yedik, şimdi bize hesabı kaldı!” yazıyordu.
Haddini aşana “ölüm” ikaz olarak güzel misal. Ölüm hem pek acı, hem dosta...