Mü’min insanın ağzının hayrı konuşması; bir seçenek değil, dini bir zarurettir. Hayrı konuşmaktan murad; dine, imana uygun olan doğru sözü konuşmaktır. Doğru sözü mahallinde, makamında konuşmazsanız, hayır konuşmuş sayılmazsınız. Dinde her makamın bir sözü vardır. Sözü mahallinde kullanmazsanız başa belâ olur. Çünkü doğru sözü yanlışa yoran çok olur. Boşa kusur arama, hayır doğru sözdedir. Mutluluk ve mutsuzluk yüreğin özündedir.
Hayırlı kelamı mahallinde söylemek gerekir ki, pusuda bekleyen yanlış utansın. Yanlışlar değil, doğrular hep gündemde kalsın.
İmam-ı Azam, İbn Ebi Leyla ile birlikte yürürken şarkı söyleyen kadınların yanından geçerler. Kadınlar susunca Ebu Hanife (r.a.) onlara: “İyi yaptınız” der. Bunun üzerine İbn Ebi Leyla İmam-ı Azam’a:
– Bundan böyle şahadetini düşürdüm. Şahitliğin kabul edilmeyecektir.
– Niçin?