Şehrin karmaşasının olmadığı, sükunetin hakim olduğu bir köy ortamında doğal olarak insan herhalde daha çok doğa ile iç içe olan müzikler dinlemeyi tercih eder. Ama bu benim için çok geçerli olan bir durum değil.
Muhtemelen bende bir arıza var, çünkü böylesine çılgın bir yeşilliğin ortasında inadına rock türü müzikler dinleme arzumu bir türlü dindiremiyorum. Neredeyse her gün David Gilmor’un “Shine on you Crazy” parçasıyla başlayıp Pink Floyd’un “Vişh You Were Here” ve Sinéad O’Connor’un “Nothing Compares 2 U“ şarkılarıyla günü tamamlıyorum.
Hangi şarkıyı ne zaman dinleyeceğimizi belirleyen nasıl bir ruh halidir onun matematiksel tarifini elbette yapamam ama geçtiğimiz günlerde 56 yaşında vefat eden Sinead O’Connor’ın o muhteşem şankısı “Nothing Compares 2 U”yu dinlerken acının derin ırmaklarında dolaşmanın ruhuma iyi geldiğini çok iyi biliyorum.
Çünkü Connor’un bu şarkıyı söyleme tarzıyla sanki aşk acısı daha derin bir anlam kazanıyor.
Muhtemelen şarkıyı söylerken gösterdiği o müthiş performans...