Ekonomide, dış politikada, hukukta, sağlıkta, eğitimde ve hemen bütün alanlarda liyakatsizliğin, kalitesizliğin adeta dip yaptığı öylesine bir hali yaşıyoruz ki bazen insanın içinden “Böylesine muhteşem bir ülkeye kim, neden böyle bir haksızlığı reva görür” diye isyan edesi geliyor.
Hakkaniyetle bakan herkes görür ki bu ülkenin pırıl pırıl gençleri var, ama hemen hepsi refah ve demokrasi toplumlarına gidiyor, gidemeyenler de bir yolunu bulup kaçmaya çalışıyor.
Hastanelerimiz boşalıyor, çünkü hak etmedikleri muamelelere muhatap olduklarını düşünen doktorlarımız başka ülkelere gidiyor. En iyi üniversitelerden mezun olan öğrencilerimiz başka ülkelere gittikleri ya da gitme hazırlığında oldukları için muhtemelen bir on yıl sonra Türkiye çok önemli bir beşeri sermayesini kaybetmiş olacak.
İnanıyorum ki bu ülkeyi seven herkes bu gidişattan endişeye kapılmaktadır.
Ama esas kahredici olan, ülkeyi yönetenler bu durumdan zerrece rahatsız olmadıkları gibi her gün, hepimizi biraz daha utandıran bir başka Türkiye fotoğrafı çizmekten rahatsız olmamalarıdır.
Şimdi zihinlerimizin arka çekmecesindeki ezberlenmiş önyargılarımızı bir tarafa...