Öyle bir ülkede yaşıyoruz ki olup bitenleri akıl ve mantıkla izah etmekte güçlük çektiğimizi söylerken bile içimizde müthiş bir umutsuzluk dalgası yükseliyor.
Yıllar geçse de felaketlerden ders almıyoruz, çünkü yaşadıklarımızın esas sebebinin akıl ve bilimle hareket etmeyi bir türlü beceremediğimizi de bilmiyoruz.
Oysa bu ülkenin insanları deprem dahil bütün felaketlerde tek yürek olup, hem ayni hem de nakdi yardımlar konusunda bir seferberlik havasında adeta birbirleriyle yarışıyorlar.
Bütün bunlar elbette güzel hasletlerimiz, ancak neden böyle büyük bir felaket karşısında yeterli organizasyonu sağlayamadık, neden bir deprem ülkesi olduğumuzu bile bile yıllardır tedbir almayı akıl edip depreme dayanıklı evler yapmayı başaramadık şeklindeki sorular karşısında ne yazık ki verebileceğimiz hiçbir cevabımız yok.
Ne hikmetse böylesi büyük felaketler başımıza geldiğinde ilk aklımıza gelen okulları tatil etmek oluyor, cehaleti teşvik gibi adeta…
Peki neden? Çünkü akla ve bilime inanmıyoruz, daha doğrusu sadece deprem konusunda değil, ekonomik refah toplumu olabilmek, güçlü bir adalet sistemi oluşturabilmek, insanlarımızın sağlığını koruyabilmek için...