Son dönemde İstanbul’a ve bu şehrin insanlarına reva görülen negatif davranışlar her geçen gün arttıkça, şairlerimizin İstanbul’la ilgili şiirlerini yeniden okuyarak teselli bulmaya çalışıyorum, çünkü bu şehre yapılanlar içimi acıtıyor...
Acaba birileri, Orhan Veli’nin o meşhur şiirini okurken İstanbul’un sesini duyabiliyorlar mı, doğrusu çok merak ediyorum:
/İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı
Hafiften bir rüzgar esiyor
Yavaş yavaş sallanıyor
Yapraklar ağaçlarda
Uzaklarda çok uzaklarda
Sucuların hiç durmayan çıngırakları
İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı/
Orhan Veli’nin aynı şiirdeki /Kalbinin vuruşundan anlıyorum/ dizesini okurken, İstanbul’da İstanbul’a hasretim bir kat daha artıyor. Acaba iktidar şu günlerde, İstanbul’un kalp atışlarını duyabiliyor mu? Hiç sanmıyorum...