Belli periyotlarla her defasında bir başka şeyi bahana ederek toplantıyı terk eder, eğer toplantı kendi ikamet ettiği mekanda yapılmışsa, odasına çekilir; eğer başka yerde yapılıyorsa kaldığı yere gider bazen günlerce, bazen haftalarca örgüt üyelerinden hiç kimseyle görüşmezdi.
Sonra aramızdan birini görüşmek üzere davet eder, ona epey bir dert yandıktan, diğer arkadaşları uzun uzun ona kestikten sonra, davet edilen kişi bütün örgüt üyeleri namına kendisinden özür diler, bağışlandıkları müjdesini diğer üyelere bildirir ve gelecek ayın toplantısı bu minval üzere sanki hiçbir şey olmamış gibi kaldığı yerden devam eder, örgüt elebaşı affetmiş pozisyonunda maksadına ulaşmış bulunmanın; diğerleri de affedilmiş olmanın süruruyla sadakalar vererek sözde sorumlu oldukları mahallere döner, örgüt elebaşının talimatlarını hayata geçirme adına yapılması gereken ne varsa onu yapmaya çalışırlar…
Benim “küstüm şov” diye tesmiye ettiğim bu periyotların bazen olağan üstü sıklıkta tekrarlandığı zamanlar da olurdu. Nitekim, 12 Eylül darbesi öncesinde böylesi bir küstüm şov...