Ben bu işte refikim Taha Kılınç kadar mahir değilim. Kendi kurbanımı, ne yazık ki, kesemiyorum. O yüzden bu Kurban Bayramı’nda olaylar şöyle gelişti.
Babam bu sene de ortağı tam yediye tamamlayarak Simental dedikleri cinsten güzel bir kurbanlık aldı. Semerkand’ın Kurtköy’de organize ettiği şahane kurban kesim tesisine gittim bayram namazı sonrası. Kurbanımızı bir ayağından bağlayıp vinç sistemiyle havaya kaldırdılar. Biz vekâletlerimizi verdik kasaba. Kasap, tekbirler ve sadece 5 saniye süren bir el çabukluğuyla kesti kurbanımızı. Tüm ortaklar olarak bizi bu sene de Kurban Bayramı’na eriştiren ve malımızın şükrünü ödememizi bize nasip eden Allah’a hamdettik.
“Nereden kaynaklanıyor kurban ibadeti?” sorusu aslına bakarsanız biz Müslümanlar için sadece bir tefekkür meselesidir. Sen de anla diye söyleyeyim: Entelektüel bir merak bahsidir. Fazlası değil. Değil mi ki Efendimiz(sav) kurban kesmiştir ve değil mi ki Rabbimiz bize “Rabbin için namaz kıl ve kurban kes” emrini vermiştir, konu kilittir.
Niçin domuz eti yemiyoruz? Bana ne! Niçin zekât veriyoruz? Bana ne! Değil mi ki emir böyledir, önce niçinini hiç merak etmeden o emre uyarım. Sonra? Sonrası elbette ibadetlerin ve yasakların mantığını kavramaya, onları tefekkür etmeye gayret ederim. Ama iş “canım kurbanda mesele fakirleri sevindirmek, para verip sevindirsek olmaz mı” diyen hırboların saçmalıklarına gelince, işte ona hiç itibar etmem. Çünkü standart bir Müslüman için kurbanda mesele kurban kesmektir.
Söylemeye çalıştığım meselenin özeti şu: Bu bir inanç meselesidir. Hristiyanların ekmek ve şarap ayini gibi, Uzakdoğu dinlerinin meditasyonu gibi, Yahudilerin bar-mitzvaları gibi.
Gelelim meselenin ek yerine: En nihayet, geleneksel vejetaryenlik de, veganlık da birer inanç meselesidir. Budizm, Hinduizm, Judaism, Sih inancı gibi din ve inançlarda çeşitli formları ve kuralları mevcuttur. Sihler mesela “gözü olan hiçbir şey yenmez” diyerek tüm hayvanları yemeyi kendilerine haram kılmışlardır.