Şöyle bir tehlike var: Verilmiş cevaplarla yetinmelerin çağındayız. Daha doğrusu, karşımıza konulan cevaplar rafından seçim yapmayı, yapabilmeyi “düşünme ameliyesi” zannediyoruz. Oysa düşünmek, soruyu ve sorunu mahsuslaştırıp “cevabı bulmayı önemsemeden” iz üzerinde giderek gerçekleşebilecek bir şeydir.
Cevap, düşünceyi öldürür. Dahası, bir sorunun peşine düşmeyi göze alamayıp sadece verilmiş cevaplardan seçim yaparak yaşamak insanı da, insanlığı da bitirir.
Bugün en çok özgürlük bahsinde karşımıza çıktığını görürüz “cevaplar kategorisi”nin. Kendini özgür zanneden bireyin yaptığı şey sadece “seçilebilir duygular, nesneler, kavramlar” rafından bir şey seçip hayatına devam etmektir.
Bir kez söylemiştim. Bir kez daha söylemekte niçin beis olsun? Cep telefonu kullanma işini bir sorun olarak tanımlamayı kendimize teklif etmediğimiz sürece özgürlük tanımımız cep telefonlarından bir cep telefonu satın almak; onun rengini, kılıfını, kapağını seçince kendimizi “birey hissetmek” ile sınırlı kalacak.
Ne var ki burada bizim büyük çaresizliğimiz şudur: Bugünün dünyasında “cep telefonu kullanmamak” da “verilmiş cevaplar rafı”ndaki yerini almış bir meseledir. Bugün “alternatif” sandığımız hemen her şey aslında ana akımın içinde kalmanın, insan tekini ana akımın içinde tutmanın bir yoludur.
Neticede geniş kitlelere doğayı sevdiren Serdar Kılıç’ın “bu projede tek bir ağaç kesilmedi” diyerek site reklamında oynadığı bir dünyadayız. “Dağa çıkmayı” devasa bir spor ürünleri pazarının içine yerleştirerek içini boşaltan bir dünyada yaşıyoruz.