Öyle oldu. Türkiye’nin tek ve değişmez gündemi aylarca, hatta yıllarca “deprem” olması gerekirken kara siyasa geldi ve gündemi inanılmaz bir hızla, adeta bir virüs gibi işgal etti. Hâlbuki sloganı hatırlayalım: “Politika burada bize yardım edemez.”
Ben bile, depremin üzerinden sadece bir ay geçmişken oturup politika yazısı yazdım. Çünkü politikanın insanı baştan çıkaran şehvetine karşı koyamadım bir anlığına da olsa. Hâlbuki sloganı hatırlayalım: “Politika hiçbir yerde bize yardım edemez.”
5 Mart günü döndüm deprem bölgesinden. Kara siyasanın kara gölgesi bir kâbus gibi memleketin üzerine çökmüştü o gün. Bölgedeki herkes iki şey yapıyordu. Politika konuşuyorlar ve “bizi unutacaklar” diyorlardı.
Unuturuz da. Hatta unutmamız da gerekir. Ama zamanı gelince, daha değil.
Bu büyüklükte bir afette sıralama şöyle olur: 15 gün sonra uluslararası kamuoyu unutur. Böylelikle bu afet bir ulusal meseleye dönüşür. Yaklaşık bir yıl sonra ulusal çapta bir gevşeme olur gündemde ve afet bir bölgesel meseleye dönüşür. Bölgede gündemin 4 ya da 5 yıl afet olması beklenir. Ardından mesele “yakınlarını, malını, evini kaybedenlerin” anısı haline gelir.
Daha birinci...