https://w.soundcloud.com/player/?url=https%3A//api.soundcloud.com/trac
Şair, istenmeyen adamdır. Bunun birkaç nedeni var. En önemlisi “sırrı faş etme” kabiliyetine sahip olması. Rivayet odur ki günahkâr, “bu adam evliyadır” dedikleri zatın yüzüne baktığında o zatın bütün günahlarını bildiğini, kalp gözüyle gördüğünü düşünüp utanırmış. “Sırrı faş eden şair” için de bu böyledir. Günahkâr, şairin dizelerine bakıp yakalanır. Bu bir kendine yakalanış biçimidir elbette.
Ne ki artık hiçbirimiz, neredeyse hiçbirimiz “kendimize yakalanmayı” tercih etmiyoruz. Türk şiirinde “pastoral-lirik zırvaların şiir zannedilmesi” meselesi tam da bununla ilgili… Zira pastoral-lirik zırvalar, okura “hissettirir” sadece, ona bir teklifte bulunmaz.
Bilinen şeydir: Şiir hissettirmez, teklif getirir. “Hisli bir şairdir” cümlesi bu yanıyla...